+4.jpg)
- پسرم برو دو تا چایی وردار بیار می خوام امشب درباره ی یک موضوع خیلی مهمی باهات صحبت کنم...
- ...
همین جمله ی به ظاهر ساده نکات به نسبه عمیقی داره که بر حسب وظیفه به چند مورد گذرا اشاره می کنم:
نکته ی اول: از حالت جمله بر می آید که پدر صد در صد داره دروغ میگه و با وجودی که هیچ حرفی برای گفتن نداره فقط برای خوردن یک چایی لعنتی به هر پستی تن در میده.
نکته ی دوم: وقتی پسر چایی را می آره پدر به اجبار باید یک مقوله ی ساختگی را به بچه تحویل بده( مثلاً اینکه یک چند مدته که درسهات ضعیف شده و یا امروز با مدیر مدرسه ات صحبت کردم اصلاً ازت راضی نبود و یا مادرت دستاش ضعیف شده باید از این به بعد تو کار های خونه بهش کمک کنی و ...) که دروغ دوم را به ارمغان می آره و به مراتب بر کثیفی ماجرا اضافه می کنه.
نکته ی سوم: بچه هنگام ریختن چایی به هزار و یک مسئله فکر می کنه و بی صبرانه در انتظار اینه که ببینه پدرش چی می خواهد بهش بگه در حالی که پسر خام، بی خبر از همه جا نمی دونه که پدر حیله گر چه نقشه ی شومی براش کشیده و ... و اگر به دیده ی انصاف بنگرید جز کلاه بر داری عاطفی اسم دیگه ای نمی شه رو این کار گذاشت.
نکته ی چهارم : اگر این دفعه ی دومی باشه که پدر از این حربه برای نوشیدن یک فنجان چای استفاده می کنه باید اعتراف کرد که بچه ی بسیار الدنگی بوده که برای بار دوم هم گول حربه ی ابتدایی و کثیف پدر شیادش را خورده.
نکته ی پنجم : اگر در جمله ی اصلی نیک بنگرید متوجه کار برد رندانه ی کلمه ی "خیلی" می شوید. بدین مفهوم که پدر می توانست بدون به کاربردن این کلمه هم به هدف پستش که همون در گلو ریختن چایی باشه برسه ولی به کار بردن این کلمه به مثابه ی اصرار و پا فشاری بر گناه و یا یک نوع لذت بردن از فریب پسر بچه می باشد و احتمالاً بعد از رفتن پسر بچه نیشخندی از سر رضایت بر لبانش نقش می بندد. این نشون میده که پدر علاوه بر این که یک شیاد بزرگ می باشد یک بیمار روحی خطرناک هم هست که از آزار دیگران لذت کافی را می برد.
نکته ی ششم: از ظاهر قضیه چنین بر می آید که این جانی حیله توز یک چایی را برای خودش و چایی دیگر را برای پسر بچه می خواهد ولی از چنین انسان فریبکار و پریشان ذهنی بسیار بعید می نماید که هر دو چایی را برای خود نخواسته باشد که در این مورد قضاوت را به عهده ی خوانند گان فکور وا می نهم ...
پ.ن) امیدوارم به نکته ی محوری داستان توجه کرده باشید.
- ...
همین جمله ی به ظاهر ساده نکات به نسبه عمیقی داره که بر حسب وظیفه به چند مورد گذرا اشاره می کنم:
نکته ی اول: از حالت جمله بر می آید که پدر صد در صد داره دروغ میگه و با وجودی که هیچ حرفی برای گفتن نداره فقط برای خوردن یک چایی لعنتی به هر پستی تن در میده.
نکته ی دوم: وقتی پسر چایی را می آره پدر به اجبار باید یک مقوله ی ساختگی را به بچه تحویل بده( مثلاً اینکه یک چند مدته که درسهات ضعیف شده و یا امروز با مدیر مدرسه ات صحبت کردم اصلاً ازت راضی نبود و یا مادرت دستاش ضعیف شده باید از این به بعد تو کار های خونه بهش کمک کنی و ...) که دروغ دوم را به ارمغان می آره و به مراتب بر کثیفی ماجرا اضافه می کنه.
نکته ی سوم: بچه هنگام ریختن چایی به هزار و یک مسئله فکر می کنه و بی صبرانه در انتظار اینه که ببینه پدرش چی می خواهد بهش بگه در حالی که پسر خام، بی خبر از همه جا نمی دونه که پدر حیله گر چه نقشه ی شومی براش کشیده و ... و اگر به دیده ی انصاف بنگرید جز کلاه بر داری عاطفی اسم دیگه ای نمی شه رو این کار گذاشت.
نکته ی چهارم : اگر این دفعه ی دومی باشه که پدر از این حربه برای نوشیدن یک فنجان چای استفاده می کنه باید اعتراف کرد که بچه ی بسیار الدنگی بوده که برای بار دوم هم گول حربه ی ابتدایی و کثیف پدر شیادش را خورده.
نکته ی پنجم : اگر در جمله ی اصلی نیک بنگرید متوجه کار برد رندانه ی کلمه ی "خیلی" می شوید. بدین مفهوم که پدر می توانست بدون به کاربردن این کلمه هم به هدف پستش که همون در گلو ریختن چایی باشه برسه ولی به کار بردن این کلمه به مثابه ی اصرار و پا فشاری بر گناه و یا یک نوع لذت بردن از فریب پسر بچه می باشد و احتمالاً بعد از رفتن پسر بچه نیشخندی از سر رضایت بر لبانش نقش می بندد. این نشون میده که پدر علاوه بر این که یک شیاد بزرگ می باشد یک بیمار روحی خطرناک هم هست که از آزار دیگران لذت کافی را می برد.
نکته ی ششم: از ظاهر قضیه چنین بر می آید که این جانی حیله توز یک چایی را برای خودش و چایی دیگر را برای پسر بچه می خواهد ولی از چنین انسان فریبکار و پریشان ذهنی بسیار بعید می نماید که هر دو چایی را برای خود نخواسته باشد که در این مورد قضاوت را به عهده ی خوانند گان فکور وا می نهم ...
پ.ن) امیدوارم به نکته ی محوری داستان توجه کرده باشید.
|