پسر بچه بال آسيب ديده ي پرنده را با دستمال مي بندد. پرنده سلامتي خود را پيدا مي كند.پس از چند روز مادرش را تصادفاً مي يابد. پرنده به سمت مادر خود اوج مي گيرد.مادر از او استقبال مي كند. در لحظه ي آخر پرنده بر مي گردد و نگاهي به پسر بچه مي كند. براي تشكر سر وصداي مريضي راه مي اندازد...
لعنت به ذهن كليشه پرداز.
|